Eftirfarandi er pistill eftir Billy Graham og birtist í tímaritunu Bjarma árgangur 1978, 11.tölublað.

Ef þú flettir upp í öðrum kafla 1. Mósebókar, sérðu, að Guð setti manninn, er hann skapaði hann, í aldingarðinn Eden. Adam og Eva lifðu í fullkomnu umhverfi, þangað til eitthvað kom fyrir, og allt frá þeirri stundu hefur mannkynið átt í erfiðleikum. Í níunda versi þriðja kafla lesum við: „En Drottinn Guð kallaði á manninn og sagði við hann: Hvar ertu?” Það er spurning, sem ég vildi gjarna leggja fyrir þig einmitt núna: Hvar ertu? Hvar ertu andlega? Hvar ertu siðferðislega?

„Ég flúði hann”

Adam og Eva höfðu verið saklaus, er okkur sagt. En á því andartaki, er þau gerðu uppreisn gegn Guði og syndguðu, sáu þau, að þau voru nakin, og blygðuðust sín. Þau festu saman fíkjuviðarblöð til þess að hylja með nekt sína, og þá heyrðu þau rödd Guðs kalla: „Adam, hvar ertu?" Guð var ekki að biðja um upplýsingar. Hann vildi, að Adam gerði sér grein fyrir, hvar hann væri.

Nýlega framleiddum við kvikmynd, sem kölluð var Time to run (Tími til að flýja). í upphafi myndarinnar er stúlkan, sem fer með aðalhlutverkið, að lesa úr hinu fræga kvæði Francis Thompsons, The Hound of Heaven (Veiðihundur himinsins):

I fled him, down the nights and down the days.

I fled him, down the arches of the year.

I fled him, down the labyrinthine ways ...

(Ég flúði hann um nætur og daga. Ég flúði hann eftir bogagöngum áranna. Ég flúði hann eftir ógreiðfærum leiðum).

Kvæðið er lýsing á leit Guðs að manninum. Ef þú lest Biblíuna áfram frá 1. Mós. 3, muntu sjá, að Guð heldur áfram að leita mannsins, og leit hans heldur áfram allt til þessarar stundar. Guð elskar þig. Guð leitar þín. Og mig langar til að spyrja: Hvar ertu?

Spurning Guðs getur verið mjög nærgöngul. Jesús spurði einu sinni þá, sem voru umhverfis hann: „Hvað stoðar það mannihn að eignast allan heiminn og fyrirgjöra sálu sinni?" (Mark 8:36). Setjum svo, að þig langaði til þess að eiga alla olíuna í Mið-Austurlöndum, allt gullið í Fort Knox, alla gimsteinana í Suður-Afríku og allar evrurnar i Þýskalandi. Vildir þú selja sál þína fyrir það? Mundir þú segja: „Drottinn, hér er sál mín, hér er eilífðin, hér er himinninn. Ég vildi gjarna skipta á því fyrir alla þessa peninga og olíu og þessa gimsteina í nokkur ár á þessari reikistjörnu. Ég er fús til þess að fyrirgera fyrir fullt og allt lífi mínu með þér.” Mundir þú segja þetta?

Undankomuleiðir?

Önnur spurning, sem spurt er í Nýja testamentinu er þessi: „Hvernig fáum við þá undan komist, ef vér vanrækjum slíkt hjálpræði?" (Hebr. 2:3). Ef við virðum að vettugi ráðstöfun Guðs okkur til fyrirgefningar, hvernig komumst við þá undan dóminum, sem kemur áreiðanlega? Á meðan á yfirheyrslum stóð í Watergate- málinu, tókum við eftir því, hvernig myndavélarnar náðu andlitssvip vitnanna og spyrjendanna. Ég er viss um, að þú hlýtur að hafa spurt sjálfan þig: „Gæti ég rifjað upp samtal, sem ég átti við einhvern á síðastliðnu ári? Eða fyrir tveim árum?” Jesús sagði, að allt hið dulda yrði leitt í ljós í dóminum — ekki aðeins orðin, heldur hugsanirnar og áform hjartans.

„Adam, hvar ertu?"

Adam óttaðist svarið. Hann var að reyna að fela sig. En í gömlum negrasálmi frá Suðurríkjunum stendur: „Það er enginn felustaður þar niðri." Frá dögum Adams og fram á daga okkar höfum við öll reynt að hlaupast á brott og fela okkur fyrir Guði. Þess vegna er ráðist á Biblíuna nú á dögum, að hún afhjúpar synd og bendir til Guðs. Biblían færir Guð nær okkur en nokkur önnur bók. Þegar við sjáum sjálfa okkur sem syndara, fer okkur að líða illa í návist Guðs, svo að við reynum að komast undan. Stóra orðið á okkar tímum er „undankoma". Okkur langar til þess að lina þjáning lífsins, en það er erfitt að komast undan henni. Sumt fólk reynir að komast undan með því að horfa á sjónvarp. Tölfræðilegar skýrslur gefa til kynna, að fólk í Ameríku horfi að meðaltali á sjónvarp sex til sjö klukkustundir á dag. Þetta virðist ótrúlegt, en það gefur til kynna, hve undankomutilraunir okkar eru djúptækar.

Sumir koma sér undan með því að neyta eiturlyfja. Ein skýrsla skýrir svo frá, að 48% kvenna yfir þrítugt taki inn taugatöflur, og eiturlyfjaneysla er naumast bundin við annað kynið. Milljónir manna nota eiturlyfjaneyslu sem undankomuleið. Aðrir verða niðursokknir í sífelldar hugsanir um kynhvötina. Allir geðlæknar kannast við þá manngerð, sem er að leitast við að komast út úr erfiðleikum sínum með því að afla sér reynslu á kynferðissviðinu. En einn af ræðumönnunum á þingi geðlækna á Honolulu nýlega sagði, að frjáls útgáfa bóka um kynlíf hafi leitt til fleiri hjónaskilnaða en til farsælla hjónabanda. Þegar við dýrkum kynlífið á sama hátt og við höf- um dýrkað mat og drykk, íþróttir og þekkingu, fjarlægjum við það frá eðlilegum sess þess og látum það gegna hlutverki, sem því var aldrei ætlað að gegna.

Sumir leitast við að komast undan með því að fara að leggja stund á austræna dulspeki. Fyrir nokkru var ég staddur á flugvellinum í New Dehli á Indlandi, er þangað kom mikill fjöldi amerískra æskumanna. Þeir höfðu komið með risaþotu til þess að sitja í hálfan mánuð við fætur indversks lærimeistara (guru). Og þessi lærimeistari, sem þá var fjórtán ára, hafði nýlega tilkynnt, að hann væri guð.

Ritningin segir, að engin leið sé til undankomu. Við getum gert undirheima að hvílu okkar. Guð er þar. Við getum stigið upp í him ininn. Guð er þar. Ef við reynum að flýja til fjarlægra staða, er Guð þar. Það er engin leið til undankomu frá anda hins lifanda Guðs, sem leitar okkar og sannfærir okkur og laðar okkur og bendir til guðslambsins, sem ber burt synd heimsins.

Hvað segja vísindamenn?

Þegar við reynum að komast undan, erum við að hlaupast á brott frá sögunni. Sagan um Jesúm er ekki skáldsaga. Kristindómurinn er fagnaðarerindi um sögulega persónu, sem lifði og dó og reis upp aftur. Kristindómurinn er ekki siðfræðilegt kerfi, sem unnt er að halda við, án tillits til þess, hvort Kristur hefur lifað eða ekki. Heimspekingur nokkur, sem stendur framarlega í flokki, sagði, að draga mætti í efa, hvort Jesús hafi nokkurn tíma lifað. Jæja, mig langar til að segja ykkur, að það er ekkert vafamál. Eða við reynum að hlaupast á brott frá vísindunum. Bertrand Russell sagði fyrir mörgum árum, að vísindin mundu gera barnabörnum okkar kleift að lifa góðu lífi með því að veita þeim þekkingu og sjálfsstjórn fremur en baráttu sem lífsveg. En þið eruð barnabörnin, og vísindin hafa ekki reynst veita svarið. Þess vegna segja vísindamenn nútímans: „Jú, tæknifræðin gæti fært okkur Paradís, ef mannlegt eðli væri ekki annars vegar með fýsn sína, græðgi, hatur og hleypidóma."

Eða við reynum að komast í ævintýri. Sumt fólk heldur, að kristindómurinn sé leiðinlegur. Trúðu því ekki. Jesús lifði fullkomnu, ævintýralegu lífi. Sú eina tegund kristindóms, sem er leiðinleg, er hálfvolgur kristindómur. Kristindómur er trú manna, sem eru reiðubúnir til þess að berjast á móti strauminum. Ertu viðbúinn því ævintýri að lifa fyrir Guð, jafnvel þótt allir í kringum þig lifi öðruvísi?

Eða við reynum að hlaupast á brott frá einhverjum erfiðleikum eða vandamáli. Við reynum að hlaupast á brott frá viðskiptavandamáli. Við reynum að flýja frá hjónabandi, sem er orðið hversdagslegt. Okkur langar til að komast burt, skjóta okkur undan á einhvern hátt, en enginn felustaður er til, og allan tímann er Guð að kalla á okkur: „Adam, hvar ertu? Adam, hvar ertu? Adam, hvar ertu?" Á hvaða andlegu breiddargráðu eða lengdargráðu ertu staddur?

Mörg okkar vilja ekki horfast í augu við þá staðreynd, að við erum syndarar undir dómi Guðs. Ef til vill höfum við á okkur trúarlegt yfirskin. Við sækjum kirkju, en við eigum ekkert persónulegt samfélag við Krist, enga gleði af því að lesa Ritningarnar, enga gleði af að biðja, ekkert nýtt samband við náunga okkar vegna Krists.

Komdu, er þú heyrir kallið!

Við verðum að horfast með alvöru og einlægni í augu við spurninguna: „Hvar ertu?" Farðu ekki léttúðlega með hana. Biblían segir, að Guð láti ekki að sér hæða. Það er mikilvægasta spurningin, sem við verðum nokkru sinni að svara. Það verður að horfast fullkomlega í augu við hana. Farðu ekki í neitt hættuspil við Guð. Segðu ekki: „Ég ætla að freista gæfunnar." Þú hefur eilífa sál, og þú berð ábyrgð á henni. Ef þú hefur ekki gefið þig Kristi á vald, skaltu ekki fresta því. Í dag er hjálpræðisdagur. Við getum aðeins komið til Krists, þegar heilagur andi dregur okkur, aðeins þegar hann talar til okkar.

Á krossferð einni nýlega ók verslunarmaður þúsund km leið til þess eins að ganga fram og gefa líf sitt Guði. Hann vildi ekki slá því á frest. Við þurfum öll að horfast í augu við þessa spurningu með bæn í hjarta. Sálmaskáldið segir: „Prófa mig, Guð, og þekktu hjarta mitt, rannsaka mig og þekktu hugsanir mínar. Og sjá þú, hvort ég geng á glötunarvegi" (Sálm. 139, 23—24). Það er betra að komast að því nú, hvar þú ert, en að bíða til dómsins. Hættu ekki á neitt.

Hvar ertu? Guð hefur gefið okkur kort og áttavita til þess að leiðbeina okkur á ferð okkar   yfir haf tímans og koma okkur heilum inn í höfn eilífðarinnar. Ef þú notar Biblíuna þér til leiðsagnar, muntu komast að raun um, að hún kennir okkur  að gjöra iðrun og snúa okkur frá syndum okkar. Við eigum að koma til Drottins Jesú Krists, sem dó á krossi fyrir okkur og taka á móti honum sem frelsara okkar og Drottni. Og við eigum að hlýða honum í daglegu kristilegu lífi okkar. Guð kallar: „Adam, hvar ertu? Jón, Siggi, Gunna, María, Jóna, hvar ertu?” Viltu svara honum í dag?

Höfundur: Billy Graham. Þessi grein birtist í tímaritunu Bjarma árgangur 1978, 11.tölublað. Hægt er að gerast áskrifandi að Bjarma með því að hringja í sima 533 4900 eða senda póst á pontun[hja]saltforlag.is Ágúst Valgarð Ólafsson valdi myndir og vann umbrot. Arndís Hildur Tyrfingsdóttir og Þorsteinn Jóhannesson veittu aðstoð við rýni á texta.