Trú er að treysta

29.mars: Að þessu sinni er birtur gamall pistill frá Gunnhildi. Pistill úr predikun seinustu sunnudags frá Helgu Lind kemur síðar.

Við búum í samfélagi sem gerir ekki ráð fyrir því að við eigum að lifa í trú. Oft telst eðlilegt að ganga áfram í sínum eigin mætti þar sem við reynum að stýra og stjórna lífinu eftir okkar höfði, eins og við viljum hafa það. Ég var komin á þann stað að ég átti það til að skipa Guði fyrir. Ég vildi að hann gerði hitt og þetta núna eða strax. Þegar ég gerði mér grein fyrir eigingirninni á bak við bænirnar mínar uppgötvaði ég að ég var engan veginn á réttum stað.

Guð vill auðvitað gefa börnum sínum góðar gjafir og blessa okkur. Í Lúkas 11:9-13 stendur:

Og ég segi yður: Biðjið, og yður mun gefast, leitið, og þér munuð finna, knýið á, og fyrir yður mun upp lokið verða.Því að hver sá öðlast, sem biður, sá finnur, sem leitar, og fyrir þeim, sem á knýr, mun upp lokið verða.Er nokkur sá faðir yðar á meðal, að hann gefi syni sínum, er biður um fisk, höggorm í staðinn,eða sporðdreka, ef hann biður um egg? Fyrst þér, sem eruð vondir, hafið vit á að gefa börnum yðar góðar gjafir, hve miklu fremur mun þá faðirinn himneski gefa þeim heilagan anda, sem biðja hann.

Þegar börn biðja foreldra sína um hjálp vilja foreldrarnir hjálpa þeim. Þannig er líka farið með Guð. Hann vill svara bænum okkar. Stundum fáum við bænasvar strax en stundum þurfum við að bíða og knýja á í bæn. Á meðan við bíðum eftir bænasvarinu erum við oft óþolinmóð og skiljum ekki af hverju við þurfum að bíða. En eftir á þegar við sjáum tímasetningu bænasvarsins skiljum við tilganginn með þessu öllu.

Ég hef stundum þurft að bíða lengi eftir bænasvari og ég hef líka fengið bænasvar strax. En þegar ég hef þurft að bíða lengi þá verða ég oftar þeim mun þakklátar fyrir bænasvarið þegar það loksins kemur. En í bænum okkar þurfum við að hafa trú og eins og stendur í Jakobsbréfinu 1:6

En hann biðji í trú, án þess að efast. Sá sem efast er líkur sjávaröldu, er rís og hrekst fyrir vindi.

Oft hef ég farið í fordæmingu fyrir það að eiga kannski ekki næga trú í lífi mínu. Oftar en ekki hef ég beðið Guð um að hjálpa mér vegna vantrúar minnar rétt eins og faðir sveinsins gerði í Markús 9. kafla. Það sem Guð hefur verið að sýna mér undanfarið er eftirfarandi vers í Matteus 17. kafla

Sannlega segi ég ykkur: Ef þið hafið trú eins og mustarðskorn getið þið sagt við fjall þetta: Flyt þig héðan og þangað og það mun flytja sig. Ekkert verður ykkur um megn.

Það sem Jesús er að segja okkur þarna er að við þurfum ekki að hafa mikla trú. Mustarðskorn eða sinnepsfræ er mjög lítil fræ/korn. Ég þrái að hafa trú sem getur flutt fjöll, ég þrái að hafa óbifanlega trú og óbifanlegt traust á Jesú. Ég trúi því líka að Guð meti það þegar við erum heiðarleg. Ég þarf ekki að þykjast trúa einhverju heldur get ég talað orð Guðs inn í líf mitt og beðið Guð að auka mér trú. Þolinmæði og traust eru miklir mannkostir og ég trúi því að á okkar göngu með Guði vilja hann kenna okkur að vera þolinmóð og treysta honum.

Í þessari von erum við hólpin. Von, sem menn sjá fram komna, er ekki von. Hver vonar það sem hann sér? En ef við vonum það sem við sjáum ekki bíðum við þess með þolinmæði. Eins hjálpar andinn okkur í veikleika okkar. Við vitum ekki hvers við eigum að biðja eins og ber en sjálfur andinn biður fyrir okkur með andvörpum sem engum orðum verður að komið. Rómverjabréfið 8:24-26

Guð blessi þig

Höfundur: Gunnhildur Stella Pálmarsdóttir